Η Κεφαλονιά είναι το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου Πελάγους. Το ανάγλυφό της είναι ορεινό και τα περισσότερα χωριά και πόλεις της βρίσκονται στην ακτογραμμή ή στους πρόποδες των βουνών της. Η οροσειρά του Αίνου καταλαμβάνει επιβλητικά την νότια ακτογραμμή του νησιού της οποίας η κορυφή της φτάνει στα 1628 μέτρα. Ως εκ’ τούτου η απότομη εναλλαγή μεταξύ ορεινού τοπίου και ακτογραμμής δημιουργεί ένα μοναδικό σκηνικό.
Το νησί συγκαταλέγεται μεταξύ των αμφιλεγόμενων περιοχών του βασιλείου του Οδυσσέα. Ωστόσο, πέραν της μυθικής και υποθετικής κληρονομιάς του νησιού, η σχετικά σύγχρονη ιστορία του είναι εξίσου ή και πιο σημαντική για τον σύγχρονο πολιτισμό του. Ως μέρος του Ενετικού «Κράτους της Θάλασσας» μαζί με τα περισσότερα νησιά του Ιονίου, η Κεφαλονιά υπήρξε ένα απ’ τα βασικά κέντρα της έκφρασης του ελληνικού πολιτισμού μέσα στα διοικητικά και πολιτισμικά όρια της Δύσης μέσα στους αιώνες που ακολούθησαν τον διαφωτισμό. Τα Επτάνησα έγιναν μέρος την Βρετανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι την προσάρτησή τους στην Ελλάδα το 1864.
Μέσα απ’ την πρόσφατη ιστορία της, η Κεφαλονιά είναι γνωστή για τους ναυτικούς της εφόσον το ορεινό της ανάγλυφο ανάγκαζε πάντα τους κατοίκους της στο να προσφεύγουν στη θάλασσα για βιοπορισμό. Μεταξύ αυτών ο Νίκος Καββαδία, γνωστός ως κι ο «ποιητής της θάλασσας» ήταν Κεφαλονίτης.
Η Κεφαλονιά καταστράφηκε το 1953 από μια σειρά από εξαιρετικά ισχυρούς σεισμούς. Τα πετρόχτιστα σπίτια της — ταπεινές κατοικίες όπως και αρχιτεκτονικοί θησαυροί — καταστράφηκαν διαγράφοντας ένα μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του νησιού αναγκάζοντας πολλούς απ’ τους κατοίκους του νησιού να μεταναστεύσουν. Ως κληροδότημα της εμπειρίας του σεισμού, οι νέες δομές που κατασκευάστηκαν και κατασκευάζονται σήμερα στο νησί είναι σχεδιασμένες να αντέξουν σεισμούς τουλάχιστον όσο ισχυρού όσο αυτού του 1953.
Μέσα από την ταπεινή αγροτική και ναυτική ιστορία του νησιού, ο πολιτισμός της Κεφαλονιάς αποτελεί διακριτικό αλλά σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Απ’ την άλλη, το τραχύ ανάγλυφο του νησιού στο οποίο οι κάτοικοί του μοχθούσαν για χιλιάδες χρόνια είναι ταυτόχρονα και η πυγή της ομορφιάς αυτού του τόπου μέρη του οποίου παραμένουν ουσιαστικά εκτός των ορίων της όποιας ανθρώπινης δραστηριότητας και παρθένα για όσους έχουν τη διάθεση να τα επισκεφτούν και να τα εκτιμήσουν. Ο επισκέπτης στην Κεφαλονιά έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί μέσα στις φυσικές ομορφιές του νησιού, να περπατήσει ανάμεσα στα χαλάσματα χωριών που εγκαταλείφθηκαν μετά τους σεισμούς του 1953, να επισκεφθεί τις φημισμένες ή να ανακαλύψει τις κρυφές παραλίες του νησιού, να απολαύσει τα τοπικά προϊόντα συμπεριλαμβανομένων της ποικιλίας κρασιού ρομπόλα και του φημισμένου θυμαρίσιου μελιού της Κεφαλονιάς. Αλλιώς μπορεί επίσης να ξεκουραστεί και να απολαύσει την τοπική φιλοξενία η οποία μέσα απ' τα χρόνια έχει διατήρησει τον αρχέτυπό της χαρακτήρα.